Gisteren was Jordy boos. Dit kwam door het nomineren en dat bepaalde medebewoners zich niet aan de afspraken die eerder gemaakt zijn hebben gehouden. Maar afgelopen avond is de boosheid van Jordy nog verder toegenomen. Met Wicky bespreekt hij dit.
Ik heb me nog nooit zo vernederd gevoeld begint Jordy. Misschien is dat het verkeerde verwoord, zo slecht gevoeld. Het komt door de opstapeling van wat er gebeurd. Vandaag is niemand van hun naar mij toegekomen om er iets over te zeggen. Toen ze gisterenavond met die zaklamp lopen te schijnen zat ik rechtop, ik dacht als die zaklamp nog een keer in mijn gezicht komt druk ik die achter in hun strot. Zo boos. En ik vind het dan fatsoenlijk om naar diegene toe te gaan en te zeggen het was niet goed, weet ik veel wat. Maar helemaal niemand. En dat zijn precies de mensen die ik voorgaande weken moest saven. Daar kan ik mij wat bij voorstellen antwoordt Wicky. Ik ben dan echt een persoon die dan denkt ik praat niet meer met je gaat Jordy verder. En ik weet volgende weet wat ik moet doen. Maar van de andere kant maakt mijn tijd dat gezellig? Als Niels hier weggaat heb ik geen vaste basis meer voor mijzelf. Daar kan ik op terugvallen en weet dat ik ermee kan praten. Als dat wegvalt dan heb ik echt een k*t tijd hier. Je kent het alleen op deze manier benadrukt Wicky. Je weet nog niet wat er gaat komen. Dit is mijn gevoel van nu zegt Jordy. En wat ik jammer vind is dat er een paar mensen vrij emotioneel zijn. En zij weten hoe belangrijk het is dat als iemand zich niet goed voelt dat er dan toch even gevraagd wordt hoe het gaat. Niemand van die mensen is naar mij gekomen. En dan gaan ze naar Niels om te vragen waarom ik boos ben. Ik snap het niet meer. Jezus zegt Wicky.
En als ik dan vanavond bij het eten koken kijk gaat Jordy verder. Wat gebeurd er? Er wordt eten gekookt, diegene die koken maken 17 hamburgers. Met hoeveel zijn we? Ze worden betrapt, iemand heeft het gezien. Toen zeiden ze we gaan het verdelen. Diegene die gaat de keuken in zijn er twee burgers op. Ik zie gebeuren dat er twee mensen in het hoekje zitten te vreten. Dat zijn precies de mensen die tijdens het groepsspel zeggen we hebben allemaal evenveel gedaan dus iedereen heeft even groot deel. Maar als ze aan het koken zijn zitten ze te jatten. Dan beginnen mijn handen echt te jeuken. Het zegt voor mij zoveel. Dat zegt al genoeg antwoordt Wicky, iedereen ziet hier alles. Jordy vindt dat je dan een egoïst bent. We hebben elke dag diezelfde discussie. Ik moet mijn appels in mijn kledingkast leggen. Ook de porties waren volgens Jordy niet gelijk verdeeld. Wicky denkt dat het handig is om het gesprek aan te gaan.