Kitty krijgt te horen dat haar vader overleden is en vertelt erover aan de groep

Een nieuwe dag in Big Brother is weer aangebroken, na het ontbijten gaat een groot deel van de groep sporten. Nieuwste bewoner Eveline heeft even een moeilijk momentje. Ze is wat emotioneel en Kitty praat er met haar over. Eveline heeft een beetje een “besef” momentje. En ze vind de groep af en toe wat druk. Kitty adviseert haar om wat tijd te nemen, je bent er pas 1.5 dag benadrukt ze. Later zien Nouchine, Nawel en Amy het ook, ze bieden haar ook troost. Verder worden er wat spelletjes gespeeld, geluncht en gekletst.

Kitty is in de dagboekkamer en zegt dan tegen iedereen dat ze in de woonkamer moeten komen. Als iedereen zit neemt Kitty haar verhaal. Ik ben net naar de dagboekkamer geroepen begint ze. En ik wist dat het erin zat maar mijn vader is vanmorgen overleden. Ik wist dat dat kon gebeuren en ik heb heel bewust afscheid van hem genomen. En ik wil ook dat jullie even goed luisteren zodat jullie mij niet veroordelen om mijn keuze. Mijn vader is al een tijd ziek, ik had gewild dat hij een half jaar geleden al overleden was. Omdat ik niet wilde dat hij mee zou maken wat hij nu dus meegemaakt heeft. Mijn vader heeft de laatste ander half jaar verschillende gezondheidsproblemen gehad. Hij heeft een heel laag hb gehalte. Ik zag al langer dat mijn vader mentaal achteruit ging, dat er een vorm van alzheimer of dementie was.  Dat hebben mijn ouders lang ontkent, wat ik begrijp. Er aan toe geven is lastig. Vorig jaar is mijn vader opgenomen in het ziekenhuis omdat hij een heel laag hb had en toen heeft hij zakken bloed gekregen, er is onderzoek geweest, en toen bleek dat hij een lekkende ader in zijn darm had. Dat is gefikst en toen is hij weer opgeknapt. Ik vond het lastig dat ik niet dichtbij ze woon, geen auto heb en voelde me nogal eens te kort schieten. Ik ben vorig jaar zomer vlak voor mijn hartinfarct 14 dagen bij mijn ouders geweest om ze alles uit handen te nemen. Ze wilde heel graag nog een keer op vakantie maar toen werd alzheimer geconstateerd en toen is dat niet doorgegaan. Toen ben ik naar mijn moeder gegaan om haar te helpen snikt Kitty. Ik kwam daar en het was zo’n ellende en heb er een week aan vast geplakt zodat ik er 14 dagen geweest. Mijn vader heeft eerder ook een delier gehad. Toen kwam de inschrijving voor dit en mijn vader werd half november opgenomen. En toen dacht ik van ohh, dit is een droom voor mij. Ik heb niet zo’n heel leuk leven achter de rug en dit was het eerste leuke voor mijzelf. Ik heb getwijfeld en mijn moeder zei dat ik door moest zetten. Dit betekend niet dat ik niet naar huis ga, dit heb ik allemaal van te voren besproken en doorgenomen. Ik heb voor ik hier heen kwam een tekst geschreven. Ik heb van Big Brother gehoord en dit mag ik eigenlijk niet vertellen, dat ik mag bellen als dit zou gebeuren. Dus dat ga ik zo sowieso doen. Door corona is het allemaal lastig en ik hoop dat ik de livestream van de begrafenis bij kan komen. Weet je, als een begrafenis erop zit gaat iedereen zijn leven verder en ik zit weer alleen thuis. Daarom heb ik dit met mijn moeder besproken, die staat 1000% achter mij. Dan springt het beeld op de tuin en krijgen we niets meer mee. Uiteindelijk is er weer beeld en Kitty zegt dat ze niet heel de tijd droevig gaan doen, dat is niet zoals mijn vader. Ik snap dat ik een bom gedropt heb… Kitty krijgt steun van haar mede bewoners maar het is een moeilijk tijd voor Kitty… Later word Kitty naar de gameroom geroepen zodat ze kan bellen. En waarschijnlijk krijgt ze nog de mogelijkheid om de livestream van de begrafenis te volgen, mocht ze nog in het Big Brother huis wonen.