Nog voordat drie bewoners een nieuwe bewoner in de werkplaats ontdekte en Eva het huis in ging hadden Jordy en Niels afgelopen avond een gesprek buiten. Ondertussen aten ze wat avondeten. Al snel wordt duidelijk dat beide mannen ergens mee zitten.
Moeilijke dag vraagt Niels aan Jordy. Jordy antwoordt dat hij gewoon erg moet wennen aan zoveel drukte. Het komt wel goed maar… Het is ook wel druk opeens merkt Niels op. Het is zo’n verschil gaat Jordy verder. Niet in aantal maar ook in gedrag bij sommige. Dat is zo veranderd. Ik heb ht daar moeilijk mee en vindt het lastig om daar iets van te zeggen. Ik ook geeft Niels toe. En ik trek mij dan meestal terug. Ik ook zegt Jordy, maar dit kan niet negen weken nog zo doorgaan. Het gigantische geschreeuw, geslijm, aandacht zoeken. En het gegeven dat sommige je de wereld vinden en nu niet eens een woord meer geven. Zo bizar. Mensen veranderen zo, dat mag ook maar daar heb ik moeite mee soms. Er zijn maar een paar mensen die echt zichzelf blijven. Het lijkt wel een kinderspeeltuin zucht hij. Ik doe het soms ook maar een beetje gedoseerd kan ook.
Niels vertelt dan dat hij ook moeilijker zijn draai kan vinden in het huis. Het is ook een mooi ontwikkelpunt merkt Jordy op. Het is ook waar ik een beetje voor kwam natuurlijk. Je onzekerheid komt hier zo naar boven, je valkuilen. En nu is de vraag hoe ga je ermee om. Je komt jezelf erg tegen. Je zou nu graag advies willen hebben. Dat snap ik zegt Niels, ik kan het je niet geven want ik zit met hetzelfde probleem. Dan begint Jordy over mensen in het huis die bepaalde opmerkingen maken en een onveilige situatie creëren doelend op Jane. Als dat soort mensen vragen hoe het gaat gaat het altijd goed. Ik voel me daar niet fijn bij, niet vertrouwd. Als ik hoor wat ze tegen andere mensen zegt denk ik dadelijk is al die informatie in de meidenkamer. Dat is waar antwoordt Niels. Ik heb ook geen behoefte om met haar te praten. En dingen te delen. Gewoon jezelf blijven benadrukt hij. Ik stond wel dichtbij mijn breekpunt vandaag.